Refranes de Lugo

---

Autor: El café de la Historia

---

---

---

✅ Dichos y refranes de Lugo y su provincia ✅

• Hasta el 40 de mayo no te quites el sayo, y si eres de Lugo, hasta el 30 de julio.
• Corren as nubes para Lugo, auga no puño.
• Rubián de Lugo, sol seguro; rubián de Navia, vento y agua.
• Aire de Lugo, bágoas a xerras.
• Si vén o aire de Portomarín, auga na cara.
• Viva Lugo, porque tiene una muralla famosa, un consistorio bonito y una catedral preciosa.
• Encarnao pa Lugo, sol seguro; encarnao pa Valencia, agua en sentencia.
• Condo Mondigo pon el capelo, todas as veyas temblan de medo.
• En Taboada, mucha moza y mal guardada.
• Para entierros, Lugo.
• Nuestra Señora de Barca, que nos dea o vento en popa, que somos os de Celeiró e tenemos a vela rota.
• O logariño d’Esqueira, pequeniño e ben visoso; o que nel tomar amores pódese chamar dichoso.
• Aire sarriao ou moita chuvia ou nin un grao.
• O cura de Paradela, ten una besta rabela; todo-los qu’aquí non canten levan o camiño d’ela.
• Cando fores a Torbeo, lleva o pan n-oseo.
• Mondigo acapelado, nordeste ó rabo.
• Hombre de Lugo, mujer de Betanzos y can de Villalba, para molerlos.
• O que cedo adenta, cedo aparenta.
• Tanto ten Xan coma Perillán.
• Lugo ten color d’aceiro; Pontevedra, de coral; Ourense de limoeiro, y a Coruña de cristal.
• Por Santa Lucía merma a noite e medra o día.
• Moito me tirou da lingua, pero non pudo saber o que eu tiña no papo.
• Home de moitos oficios burro en tódo los os sitios.
• Non hai pouco que non chegue nin moito que non se acabe.
• Setembro, ou levar as pontes ou secar as fontes.
• O que fai un cesto fai un cento dándolle bringas e tempo.
• A boa esencia ven enfrascos pequenos.
• Amiguiños, si, pero a vaquiña polo que vale.
• En noviembre cume o vende e que non sea tanto o vender que non deixes de comer.
• Na semana de ramos lava os teus panos, que na da pasión ou os lavarás ou non.
• Xente nova e leña verde todo é fume.
• Custureira sen dedal cose pouco e faio mal.
• Sae máis caro a salsa có peixe.

✅ Más refranes de Lugo ✅

• Non ves tres curas encima dun montón de cal.
• O que non ten fortuna párelle a porca no maio e a muller na seitura.
• A todo porco lle chega o seu San Martiño.
• Auga detida mala bebida.
• O cura de Valcarria, ten doce nenas, faladas; tres Marías, tres Antonas, tres Anas e tres Xulianas.
• Máis vale un tigo na terra que unha fanega no ceo.
• Deixa aquí e atende alí que como é tolo igualo corta todo.
• Non che mando levantarte pro a roupa téla aí.
• O vello por non poder e o novo por non saber as ocasiós deixan perder.
• Todos somos galegos menos o capitán que é de Muros.
• O que foi a Castilla perdou a silla e o que foi e volveu non a perdeu.
• Os fillos da miña filla meus netiños son e os fillos do meu fillo ou serán ou non.
• Plomo, nivel e cuerda e o demais mándalo á merda.
• Navidá e xaneiro, inverno inteiro.

• A curuxa no ameixón, mortandá ou tempo bon.
• Moitas veces vai o xarro á fonte e dunha vez rompe.
• Pra cagar con esmero e non ensuciar o retrete, hai que poñer o ojete enfrente do agujeiro.
• Encarnao pa Burón, sol a trompón, por la tarde sí, de mañana non.
• O que non se vai en lágrimas vaise en suspiros.
• Vai a nebra para o Cebreiro, colle a capa e o sombreiro; van as nebras para o Carballal, colle o mallo e vai mallar.
• Se o traballo é salú que traballen os enfermos.
• Os que dormen no mesmo colchón vólvense da mesma condición.
• Por onde se vaia a ola que se vaia a tapadeira.
• Bestas en pelo, hai en Monterroso.
• Sempre o forno lle chamou ó mulín queimado sendo el o máis abrasado.
• Cambiarás de muiñeiro pero de ladrón non.
• La limpia de Ribas, que lavaba al asno las patas.
• A porta do rezador non poñas o trigo ó sol, e do que non reza nada nin trigo nin cebada.
• Condo chove y neva, ou fay carapella, probe de veya que tá na portella, con sete neníos y una sola mantella.
• A mentira e o señor cuanto máis grande mellor.
• Sempre a un lle cadróu bailar oa máis fea e pagar a música e a peza máis larga e onde o vexan todos.
• Xaneiro xiadeiro, marzo espigardo, abril chuviñoso, un maio pardo i un san Juan claro, vale máis este ano que as mulas i o carro.

• Nunca vén o tempo firme hasta que pasa o santo do gorro ferido.
• Cando o Farelo pon a monteira, chove anque o ceo non queira.
• O que pra pobre tá apuntado tanto lle ten traballar como estar deitado.
• Entr’a lúa con tronada, trinta días d’auga.
• A curuxa de madrugada, vento ou xeada.
• O primeiro ano bico con bico, o segundo cu con cu, e o terceiro ¿que trouxeche tu?
• Tú pensas que o pínfano é gaita pro eche un ferrón que toca.
• Pitas xuntas, señal de tempo trocado.
• Cando a semana está de polos non sirve lava-la camisa.
• Non dure máis a mala veciña ca neve marceliña.
• En maio aínda a vella queima o tallo.
• As xeadas de xaneiro comen máis que Madrid e Toledo.
• Cando corre o nublao para o Cebreiro, colle a capa e o sombreiro; corre o nublao para o mar, colle o malle e vai mallar.
• Villalba, corral de vacas, Vilanova de cabritos; Mondoñedo de embusteros ¡qué tres pueblos tan bonitos!
• Fai o que lle vexas facer ó vicín menos sega-lo pan verde.
• Sol do color do luar, ou chover ou nevar.
• A vida dun can é tres anos cuzo, tres anos can e tres anos melandrán.
• Díxolle a cerna ó crabo: cuando te vaias as deixa-lo rabo.
• Nin caza a beira do río nin viña ó pé do camiño.
• Febreiriño corto cos seus vinteoito, o que ben contou vintenove lle atopou, se durara outros catro non quedaba can nin gato.
• O cura de San Román, non ten camisa lavada. ¡Oh señor cura de Cerbo, veintecinco n-a colada!
• Deixas as moscas que che coman o cu por non dar ó rabo.