Refranes de A Coruña

---

Autor: El café de la Historia

---

---

---

✅ Dichos y refranes de A Coruña y su provincia ✅

• Non te cases n-a Coruña nin tampouco n-o Ferrol; mira que che han de poner as armas d’o caracol.
• Vivir na Coruña que bonito é, andar de parranda e dormir de pé.
• Mientras Vigo trabaja, Pontevedra duerme, Santiago reza y La Coruña se divierte.
• A San Andrés de Teixido el que no va de vivo, va de muerto.
• A chuvia en Santiagho trae o millo ó aghro.
• Os da Coruña, cartos na unlla.
• Cando chove e hai lúa, o trasno anda pola Cruña.
• En Ares, non te pares; en Redes, non te quedes; en Camonco, para pouco; en Cervás, volve pr’atrás.
• Ouen pasóu a Marola pasóu a mar toda.
• Indo para Santiago, n’o encontrei senon urtigas; volvéndome para Arzúa, ¡ai qué lindas raparigas!
• As garelas de Betanzos, aquetas d’o abanico, levan un gato n-a cesta.
• Amiguiños si, pero a vaquiña polo que vale.
• Cando chove e fai sol, anda o Demo solto por Ferrol.
• Encargos sin diñeiro, chegan a Sigüeiro.
• Nunca llovió que no escampara.
• Para pescados, Cayón; para moletes, Cerceda; para mozos arrogantes, a parroquia de Loureda.
• A Coruña rabuña.
• El país de las Marinas es vergel encantador, al que Dios ha concedido la amenidad del Jordán y la fertilidad del Hebrón.
• Por Santos neve nos campos.
• Os de Curtis mataron un burro, os de Teixeiro comérono crudo, i-os de Fisteus mandaron recado, que lles gardaran a punta do rabo.
• Xente nova e leña verde todo e fume.
• Marzo, marzán, a mañá cara de rosa, a tarde cara de can.
• Dende Madri hastr’a Cruña, moito camino hai qu’andar, desd’unha lúa aútra lúa non s’acaba de chegar.
• Cando as pedras do Xalo choran, ventan auga.
• Bótall’ unha d’ a Manía, bótall’ unha mahiáa, bótall’ unha d’ a ribeira, bótall’ unha ribeiráa.
• Cando os corvos berran, chuvia segura.
• Al entrar en La Coruña, lo primero que se ve, la fábrica de Tabacos y la Torre y el Cuartel.

✅ Más refranes de A Coruña ✅

• Cando Monte Louro se pon a monteira, tomalle todos os rizos a’s velas.
• E xa veredes como, onde non xiou no primeiro mes, pode, contra os ditos, chover tres.
• Aunque che son das marinas, d’as Marinas de Beíanzos; aunque che son d’as Marinas, non che vendo garabanzos.
• Cando os corvos berran, chuvia segura.
• Coa muller e o diñeiro, non xogues compañeiro.
• As rapaciñas d’o Burgo, xa non se poden casar, que lies cheira moito o alentó a la salitre del mar.
• Entre marzo e abril sal o cuco do cubil.
• Vale mais un mal arranxo ca un bó preito.
• Si me deran a escoller, eu non sei qu’escolleria: si entrar n’a Cruña de noite o entrar n’o ceo de día.
• Nadal nadar e xaneiro xiar.
• O cura de Vigo e sastre, o de Marín mariñeiro o de Ferrol ferrolano, e o da Coruña larpeiro.
• Apártate bretema meiga e deisa pasar a lua que estou no medio do Mar y quiero ver a Coruña.
• A Coruña, ciudad de cristal.

• As rapaciñas d’a Arzúa, eu direi quen elas son; collen seu pai po-las barbas, ‘Anda por eiqui, castrón’.
• Por Santos neve nos altos.
• E que cho reparta o corpo.
• Mexan por nós e temos que dicir que chove.
• Entre marido e muller, soio paz debes poner.
• Montelouro con touca, chuvia moita ou pouca.
• Por Navidá recoller leña e calenta-las canelas.
• En Ares hai boas mozas, en Mugardos, a flor de elas, en Chanteiro, refugallo, en Cervás, todas son vellas.
• Quen polo seu gusto morre, ata a morte lle sabe.
• Por Nadal, chover ou nevar.
• Marzo sacou a madre ó sol e matoa dun pedrazo.
• A muller aseada, o berce feito i ela peitada, tan logo está levantada.
• O que queira patacas en maio que as bote no San Paio.

• Quédate con Dios, Arzúa, con ventanas e vidreiras, que de todos me despido menos d’as mozas solteiras.
• Entre pais e fillos non métas os fuciños.
• O gaitero de Bioño malo costado o mate, que non quer toca-la gaita sin tomar o chiculate.
• Por San Xoán, a sardiña mete o pan.
• Santa Cristina, nin boa vaca, nin boa veciña ou cante que Aldeíña de Santa Cristina, aldea de poucos homes e os pouquiños que quedan chámanlle remendafoles.
• Marzo ventoso i abril chuviñoso sacan a maio florido i hermoso.
• O que a túa muller non poida saber, non o debes facer.
• As mininas de Boel, ponen o pé n-auga crara non se lle quere avolver.
• Auga a ferver, percebes botar, auga a ferver, percebes sacar.
• Na semana de Ramos lava os teus panos, ca na de Pasión ou poderás ou non.
• Adiós as ostras d’o Burgo, e as ostras d’o Pasaxe, a Virxe de Pastoriza nos dé a todos bo viaxe.
• Cada cal arrima as brasas á súa sardiña.
• Tabaco, vino e muller botan un home a perder.
• Esta aldeiña de Cambre, moito viva que-n-a honra, de maná, por autr’o souto en busca de boa sombra.
• O cura de Corme é xastre, o de Malpica é mariñeiro, o de Pazos, labrador e o de Cesullas, gaiteiro.
• A chuvia en agosto trai millo a rostro.
• Elas de Laiño son, collen o junco ñas brañas vano á vender á Padrón.
• Marzo ventarrón, abril chuviscón.
• Miña Virxe d’os Milagros, ¡qué che foron levantar! ¡Que tinas un home morto debaixo d’o ten altar!
• Mes de xaneiro é mes xieiro.
• Mondigo acapelado, nordeste ó rabo.
• Os do Castelo mataron un burro, os do Caramiñal comérono crudo, os de Palmeira izaron bandeira, para comerse a tripa cagueira.
• Serán ó monte, bois á corte; serán ó mar, bois a labrar.
• A Coruña no é Coruña, si non un puerto de mar, onde navega meu Pepe, onde pode navegar.
• Vaiche n-a misa en Conxo.
• Dica san Martiño pan e viño e de san Martiño pa diante fame e frío.
• Maio pardo, san Xan claro.
• Becerreiros de Brión, racheiros de Santomé, capatoxas de Trasmonte, do demo mentira é.
• Cen arañado, chuvia de contado.
• A Virxe de Cerca vaise, o cabildo vay con ela; panadeiñas d’a prasa, vinde a despedirvos d’ela.
• Cando con nordés chove, as pedras se moven.
• Natal, inverno caroal.
• O arco da vella á travesía, tres semanas de invernía.
• Os de Feás matan a bestia. os de Coruxou cómena fresca, Churio, Muniferral e Cambás non valen cen reás.
• Se chove en abril, sal a augha polo carril.
• Madre de Dios de Chanteiro, deano-lo vento en popa, que somos os mugardeses, levamol-a vela rota.
• En maio aínda a vella queima o tallo, aínda que sea de carballo.
• Néboa en Padrón, sinal de cerrazón.
• Aldea de Santa Cristina, aldea que de todo ten, boa mazán, boa pera e boas mozas tamén.
• Ceo caspento, chuvia ou vento.
• Monelos e Palavéa, Vilaboa e mais Carral, que son os catro partidos d’a pedra fundamental.
• Nieblas a Miranda, nordés de banda.
• Ata o corenta de maio, non te quites o saio.
• Abril, se por mal quere vir, inda as portas non deixa abrir.
• Nosa Señora de Sada ala vai pol-a ribeira collendo conchiñas brancas, metendo-as n’a faltriqueira.
• Cando Barbanza ten touca, ou moita chuvia ou pouca.
• En Nadal nadar.
• Marzo marzola, trebón e raiola.
• Meu divino San Andrés, meu divino Santo bou, pediuche un rapaz bonito e trasme un papalaison.
• Cando a abaladoira sona, ou chove ou trona.
• No setembre ou secan as fontes ou levan as pontes.
• Aire de Carnota, nin bo viño nin boa bota.
• Aire de suán, chuvia na man.