El café de la historia - Refranes orensanos

Refranes de Orense

¿Te ha gustado? ¡Compártelo!

Autor: El café de la Historia


INICIO » REFRANES ESPAÑOLES » Refranes de Orense


Dichos y refranes de Orense y su provincia

  • Corren as nubes para Ourense: sol que nos quente.
  • Tres cosas hay en Orense que no las hay en España: el Santo Cristo, la Puente y la Burga hirviendo el agua.
  • Cando fores a Nocelo, leva o pan n-o capelo.
  • En Betanzos y en Orense ha de existir el suspense.
  • Rocín de Bande ni moza de Talces, no me lo alabes.
  • Orense, buen pan, buen vino y mala gente.
  • Fartura en Ventosela, fame n-a terra.
  • Se vas pra Camba, leva o pan n-a manga.
  • El Miño pone la fama y el Sil el agua.
  • Para carne, pan y vino, Carballino.
  • Non deixedes a vergonza do galego.
  • E Viana boa vila, y-a Rúa bon lugar, con Barco de Valdeorras non se poden comparar.
  • Cando a gaivota se achega ó labrador, mal lie vaí ó pescador.
  • En abril, augas mil; todas caiben nun barril.
  • Marzo, marzolas, trebón e raiolas.
  • Las señoritas d’o Barco dicen que no levan pulgas; e debaixo de las senaguas levanlas como garduñas.
  • No compres mula en Orense, ni en Rioseco paño, ni mujer en Villalón, ni amigos en Villalpando… La mula te saldrá falsa, el paño te saldrá malo, la mujer no será buena y los amigos, contrarios.
  • Marzo ventarrón, abril chuviscón.
  • Por san Martiño se hace el magosto con castañas asadas y vino o mosto.
  • El asnillo de Sadurnin, cada día más ruin.

Más refranes de Orense

  • Febreiro moliceiro.
  • San Benito de Cova de Lobo, hei d´ir alá, miña nai, si non morro.
  • Baixo d’o ponte d’Ourense hai un marco con letriñas, que po-l-a groria de Curros manda velar ás ondiñas.
  • Marzo, marzán: cara de rosas pola manan e pola noite cara de can.
  • Cuando fueres a Nocedo, leva o pan no capelo.
  • En febreiro sete mantas e un sombreiro.
  • Toquenll’as caroncoeiras a quen diga de Moreiras.
  • Viño d’o Pereiro, mexadeiro; San Salvador, algo millor; Tibiás, pra po-las mañás; Castadón, sí ou non; Lamela, purrela; Cachamuiña, purreliña; Ceboliño, nin auga nin viño.
  • Monterrey ten un castillo; Verin, aguas minerales; hai-che rapazas bonitas, e hai-che muy bos capitales.
  • Mayo, pardo; San Joan, claro.
  • En febreiro mete obreiro, antes en sebe que en parede, e non por o día senón porque está a pedra fría.
  • Desde Maside a Dacón, de Dacón o Carballiño, chegas en catu zancadas s’un non para n’o camino.
  • Trucha de Vila y puta de Mena, carnero de Buitrán y villa de Susumán.
  • Lugo ten color d’aceiro; Pontevedra, de coral; Ourense, de limoeiro, y a Coruña, de cristal.
  • Rio Miño, voy calcediño, e no espertes o meu neniño.
  • Adiós, Castro de Caldelas, ventanas e corredores; au qu’eres frío d’os aires, eres quente d’os amores.
  • Santo Xoán d’Arruxo, déalle salú ó raposo, os gatois de Maldonado rabuñáronll’ o pescozo.
  • Nadal nadar e xaneiro xiar.
  • Tóquenll’as caroucoeiras a quen diga Moreiras.
  • En Untes bebe e non preguntes.
  • Rubias ó poniente, augas de repente.
  • O Santo Cristo d’Ourense, arrodeado d’outeiriños, estaría entre calvarios se foran cruces os pinos.
  • Polo Nadal frío cordial.
  • Aire caldelao tres días toca en vao.
  • Maio pardo, san Juan claro, coma o ollo do ghalo.
  • Grou, ¿quén te viu e te deixou?
  • Marzo ventoso i abril chuviñoso sacan a maio florido i hermoso.
  • Os villaos caldelaos, desque non ten que comer lamben as maos.
  • A auga en abril enche o carro e o carril, i en maio enche o carril i o carro.
  • Na semana de Ramos lava os teus panos, ca na de Pasión ou poderás ou non.
  • Terra por terra, Barzamedera; millor por millor, valle de Miñor.
  • Se pica o aire de abaixo, vén a auga.
  • Pola Santa Lucía crece o día un palmo de pita.
  • ¿Onde irás, boi, que non ares? A Casares.
  • Febreiro, cada suco seu regueiro.
  • Marzo sacou a madre ó sol e matoa dun pedrazo.
  • Entre Loiro e Bentraces patacas novas.
  • Al revés de Oxea, que llevan la cruz tras el muerto.
  • El cura de Portela no es cura ni es señor, tiene un rebaño de novias como cualquier labrador.
  • Natal, inverno caroal.
  • De Puga, quien pudiere, emprenda la fuga.
  • Se pica o aire de arriba, vén bon tempo.
  • O cantar d’o arrieiro eche un cantar moi baixiño; cando canta en Ribadavia resona n’o Carballino.
  • Val quen ten, as campanas de Toen.
  • En Marzo nin rabo de gato mollado.
  • Se pica o aire de abaixo, vén a auga.
  • Rapazas de Vilanova, ben vos podedes gabar, que non hay Virxe n-o mundo com’a Virxe d’o Cristal.
  • Cando a Curota ten capela, adiviña vendaval.
  • Campana por campana, Asadur en España.
  • Tanto dura a mala veciña coma a neve ferbeiriña.
  • O subila e ó baixala a costina de Cañedo; o subila e o baixala perdiu a cinta d’o pelo.
  • ¿Araña do mar? Vento e chuvia.
  • Panadeiriñas de Cea, ben sabedes amasar; ben sabedes coller sona co voso panadeirar.
  • Agua de San Joan, tolle viño e non dá pan.
  • Se xea o día de San Blas, vinte xeadas máis.
  • A santa Catalina trae a neve na cestiña e o santo Millán trae a neve no pan.
  • En abril augas mil.
  • Hoxe existe o vendaval porque vén de Portugal.
  • Si marzo requicha o rabo, non queda ovella viva nin pastor azamarrado.
  • Tempo de neve, tempo alegre.
  • Ceo ovellado, ós tres días mollado.
  • Néboas rubias á ribeira, vellas á pateira.

ETIQUETADO EN:

Si te ha gustado ¡Compártelo!



Síguenos en las redes para no perderte ninguna publicación



¿Qué es un refrán?

Un refrán es un frase de origen popular repetida tradicionalmente de forma invariable, en la cual se expresa un pensamiento moral, un consejo o una enseñanza, particularmente la que está estructurada en verso y rima en asonancia o consonancia.


Aviso legalPrivacidad Política de cookies – Copyright © 2023. Todos los derechos reservadosContacto